Alaska augustus 2018
Hallo Vancouver!
Na een rustige vlucht komen we rond 16.00 uur aan in Vancouver. De douaneformaliteiten en de bagage-afhandeling gaan allemaal bijzonder snel en voor we het weten, zitten we in de mooie bus en brengt chauffeur Sammi ons naar het Hyatt hotel. Nadat we onze bagage naar de kamer hebben gebracht en we ons even hebben kunnen opfrissen gaan we met een zo groot mogelijk deel van de gasten een hapje eten. Het is immers zinvol nog een paar uurtjes wakker te blijven zodat we de gevolgen van de eventuele jetlag zo klein mogelijk te houden. Iedereen is nog redelijk fit. Zodoende gaan we toch met 19 (van de 27) op pad. We eten heerlijk in de buurt van het hotel, op een verwarmd terras. Maar rond 21.00 zijn de kaarsjes uit. Lekker terug naar het hotel voor een goede nacht.
Totempalen
De volgende dag hebben we een stadstour door Vancouver geleid door, ik mag wel zeggen, onze vaste Dock C gids Wilma. Wilma woont al bijna 50 jaar in Vancouver, bezocht de stad ooit na haar studie en bleef er voor altijd. Ze spreekt nog steeds goed Nederlands en vertelt veel leuke wetenswaardigheden over Vancouver. We bezoeken het mooie Stanley-park, waar de eerste totempalen bekeken worden en we een geweldig uitzicht op de skyline van Vancouver hebben. Totempalen zullen we nog vaker zien tijdens deze reis, ze hebben in tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt geen religieuze betekenis, maar vertellen een verhaal van een stam of persoon.
Extreme droogte
Het is bewolkt en het heeft vannacht geregend, maar Wilma vertelt ons dat we ons daarmee gelukkig mogen prijzen. Ook hier is het extreem droog geweest en dit heeft tot smog geleid. Daarnaast zijn de Californische bosbranden helemaal tot hier opgerukt en is er ontzettend veel rookontwikkeling geweest. Niet de beste omstandigheid voor mooie uitzichten. Nu er eindelijk vochtige lucht en regen is gekomen, worden de uitzichten weer beter en is het leefbaarder in de stad.
De Lion’s Gate Bridge & Gastown
We bezoeken ook de Lion’s Gate Bridge, waar we straks onderdoor zullen varen. Daarna rijden we naar Granville Island, waar we de overdekte markt bezoeken (en er volgens goed Nederlands gebruik gelegenheid is voor een kop koffie). Een enorme hoeveelheid delicatessen, kruiden, vis, fruit, sieraden en aardewerk wordt hier verkocht. Ook het kijken alleen al is een lust voor het oog. Vervolgens bezoeken we het mooie Queen Elizabeth Park, dat op 150 meter boven de stad gelegen is en dus een mooi uitzicht biedt. De zon komt erdoor. De koperen beelden die hier staan, worden veelvuldig gefotografeerd, net als de prachtig aangelegde en onderhouden tuinen. Via China Town en het historische Gastown rijden we naar de haven. Voordat we aan boord gaan, moeten we, omdat we Canada vandaag ook al weer verlaten, door de douaneformaliteiten van de Verenigde Staten, waar Alaska toe behoort. Rond 15.00 uur zijn we aan boord. Tijd voor een late lunch, de verplichte reddingsoefening en dan varen we rond 16.30 uur Vancouver uit, onder de Lion’s Gate brug door. We kijken naar het punt waar we vanochtend gestaan hebben. Alle indrukken en het tijdsverschil maken dat we het geen late avond laten worden. Morgen staat Inside passage op het programma.
Inside passage, een dag met een gouden randje
We hebben een groot deel van de nacht in de mist gevaren, getuige de scheepshoorn, die regelmatig over het water klinkt. Maar dat blijkt een mooi voorteken voor de dag, want de zon breekt door. Om 10.00 uur ontmoeten we elkaar in de Captain’s corner van het Crow’s Nest. Hier bespreken we het programma en de excursies van de komende dagen. Daarna geniet ieder van de Inside Passage. Wat een geluk hebben we. De zon schijnt volop, maakt de lucht bijna strakblauw en vooral op het achterdek kun je uit de wind in een t-shirtje zitten. Het landschap is schitterend, de uitgestrekte naaldbossen op heuvels en bergen geven een schitterend panorama.
Nog meer geluk, even na de middag worden de eerste walvissen gespot. Wel op afstand, maar we zien ze boven komen om te ademen en hun waterdamppluimen achter te laten. De hele middag zien we ze van tijd tot tijd. In de avond genieten we van een heerlijk Captain’s dinner. Wat een leuke en gezellige groep hebben we, er zijn leuke gesprekken en er wordt veel gelachen!
Houten huizen in Ketchikan
We zijn in Alaska. Het leuke stadje Ketchikan met zijn vele houten huizen staat als 4e op de ranglijst van plaatsen ter wereld waar de meeste regen valt. En zo ook vandaag… het is bewolkt, mistig en het regent. We maken vandaag met een aantal gasten een excursie naar de ‘Misty fjords’. Een boottocht van ruim anderhalf uur brengt ons bij de fjorden. Onderweg zien we arenden en hun nest. Ook zien we zeehonden.
Misty Fjords
Dan komen we bij de Misty fjords, dit is een National Park. De gids vertelt over het ontstaan van deze rotsformaties en de vele watervallen. Hier merk je de enorme wijdsheid van Alaska. Deze staat is dan ook zo groot als Spanje, Frankrijk, Duitsland en de Benelux samen. We zijn zoveel mogelijk op het bovendek om foto’s te nemen. Na prachtige panorama’s en nog meer zeehonden en arenden varen we terug naar Ketchikan. De zon breekt door! Nog even wat souvenirs shoppen en dan gaan we terug naar de Noordam. Tijdens het wegvaren uit dit fjord wordt de boeg opengesteld voor alle gasten! Op naar onze volgende haven Juneau!
Mistig Juneau
Een mooiere dag om walvissen te spotten komt er niet! We varen al vroeg het fjord nabij Juneau binnen. Het is nog bewolkt en mistig maar al snel breekt de zon door. Rond 10.00 uur liggen we aan de kade en vertrekt onze excursie naar Tongass National Park om walvissen en ander wildlife te spotten. Onderweg zien we al meerdere arenden. We gaan aan boord van een kleiner bootje en varen de baai in. Bij het wegvaren zien we al zeehondjes.
Walvissen en zeeleeuwen
Wat een betoverende natuur. Er hangen nog steeds laaghangende wolken terwijl de zon erg haar best doet ze op te lossen. De bergtoppen doemen achter de wolken op. Het geeft een heel serene sfeer. Na een half uurtje mindert de kapitein vaart en worden de eerste waterdamepluimen van walvissen gezien. Meerdere walvissen zijn aan de oppervlakte en duiken en rollen wat. Uiteindelijk duiken ze dieper en worden we getrakteerd op de staart! Als we naar een andere plek varen, zien we diverse zeeleeuwen zwemmen en zonnebaden op een boei. Ook vechten ze met de zeemeeuwen om de vis. Opnieuw zien we walvissen, voordat we terugvaren naar de haven. We hebben een geweldig zicht op de bergen en gletsjers rondom, dankzij de prachtige zonnige dag! Terug bij het schip gaan we nog met de kabelbaan naar Mount Robert. Een mooie gelegenheid met dit mooie weer, want boven heb je vanaf de verschillende wandelpaden een fenomenaal uitzicht over de fjorden en baaien en natuurlijk op de kleine cruisescheepjes ver onder ons. We kunnen nog even van Juneau blijven genieten want we vertrekken pas om 22.00 uur naar de volgende bestemming.
Skagway
Het is bewolkt als we ‘s ochtends in het stadje Skagway aankomen. Omdat onze excursie pas rond het middaguur vertrekt, bezoekt een aantal gasten al vroeg het goudzoekersstadje. De houten huizen en gevels komen zo uit een film. Natuurlijk kunnen hier goed souvenirs geshopt worden.
White Pass Rail
Tegen de middag vertrekken we dan eerst per trein, de White Pass Rail, naar Fraser in de Yukon, Canada. Een schitterende treinreis met mooie vergezichten op de verschillende bergketens en gletsjers rondom. Het blijft gelukkig droog zodat veel van de gasten op het balkon van de wagon foto’s kunnen maken. Naast de trein enorme dieptes en we passeren meerdere hoge bruggen en tunnels. Iedereen geniet volop! Als we boven zijn worden eerst onze paspoorten gecontroleerd. We moeten allemaal ons paspoort links van ons hoofd houden, hetgeen hilarische taferelen oplevert. Vervolgend staat onze buschauffeur en gids Dave weer op ons te wachten. Via de Klondike Highway rijden we weer terug naar Alaska, na eerst 20 km door niemandsland te rijden. Hier opnieuw een paspoortcheck en daarna terug op Amerikaans grondgebied. Het is inmiddels gaan regenen en we zijn blij dat het tijdens de treinreis droog is gebleven. Ondanks de regen hebben we prachtige vergezichten op de watervallen en de spoorlijn waar we zojuist hebben gereden. In de bus is ook gelegenheid om te zingen voor Jan en Mieke, zij zijn vandaag 49 jaar getrouwd. Skagway is een prima plek om dit te vieren. Na terugkomst in het stadje stapt een groot deel van de groep uit om nog wat te winkelen. We varen pas rond 21.00 uur weg richting Glacier Bay.
Glacier Bay
De weersvoorspellingen zijn wat wisselvallig en twijfelachtig… Ik heb al onze gasten aangeraden vroeg op te staan om een plekje te kunnen bemachtigen in Crow’s Nest. Bij mooi weer kan men daar gemakkelijk het buitendek op. Dus vroeg ontbijten en dan wordt het vanaf een uur of 09.00 echt interessant. De Park Rangers zijn (met lange touwladder en rugzakken vol informatiemateriaal) aan boord gekomen. Ze vertellen over het ontstaan van de gletsjers en de geschiedenis van oorspronkelijke bevolking. Hey, de zon breekt door en zal, naar later blijkt, de rest van de dag bij ons blijven! Veel gasten gaan naar buiten om een plekje aan dek in te nemen.
Zwarte beren en papegaaiduikers
De kapitein manoeuvreert het schip zo dicht mogelijk langs de oever van het fjord. Op de brug staat een ‘wildlife watch’ en meldt al vrij snel een beer aan de oever. Ver weg nog, maar even later worden er weer twee zwarte beren gespot, samen sjokkend langs een rotsachtig strandje. Ze zijn niet zo groot, misschien broertjes of zusjes. Geweldig om dit te zien, ook al zijn ze te ver om te fotograferen. Vervolgens worden we getrakteerd op een paar walvissen, twee berggeiten op de rotsen, nog een beer, een groepje zee-otters en papegaaiduikers. Het kan niet op! Zo komen we aan het einde van het fjord en hebben we zicht op de Marjorie gletsjer en Grand Pacific gletsjer. We dobberen hier een uurtje rond terwijl het schip draait. Zo heeft iedereen gelegenheid om foto’s te maken en te genieten van het fenomenale uitzicht. Wat een schitterende dag met blauwe lucht hebben we er bij, dat is echt en cadeautje! De Marjorie gletsjer kraakt en dondert als een flinke onweersbui met bliksem. Er kalven zelfs enkele flinke ijsbrokken van de gletsjer af, die vervolgens met een flink gedonder in de baai vallen. Ik zie veel van onze gasten op de boeg, die vandaag speciaal opengesteld is. Er wordt erwtensoep uitgedeeld. Dit is voor velen het grote genieten, ik zie gelukkige en blije gezichten.
John Hopkins gletsjer
We varen verder naar John Hopkins gletsjer, opnieuw fantastische panorama’s met strakblauwe luchten. Aan boord vandaag is ook een lokale bewoner, een dame zonder tanden en met verweerde huid. Ze trommelt en zingt in een onverstaanbare taal een lied voor de berg Fairweather, die bij uitzondering (door het mooie weer) zichtbaar is. Ze vertelt dat de berg vandaag niet ‘verlegen’ is, je mag de top niet aanwijzen maar uitsluitend vereren en dat doet ze met haar lied. Er wordt verder veel verteld over leefwijze van de ‘natives’ en het respect dat ze voor de natuur en het dierenleven hebben. Als we om 18.00 uur een aperitiefje drinken in de Ocean Bar zijn we het erover eens dat dit een uitzonderlijk mooie dag was!
Denali National Park
Een laatste heerlijke zeedag ligt achter ons. In de ochtend hebben we de reis van de komende dagen naar Denali National Park doorgenomen, in de middag hebben we opnieuw kunnen genieten van de zon en een paar walvissen! In Seward nemen we afscheid van de Noordam. We hebben een heerlijke week aan boord gehad. Onze bus staat klaar en chauffeur en gids Kyle zal ons naar Denali brengen. De totale reisduur zal ongeveer 10 uur bedragen, maar onderweg valt van alles te zien. Eerst rijden we over het schiereiland Kenai, de natuur is prachtig. Vennetjes en moerassen worden afgewisseld met naaldbossen en bergen. En wat een geluk hebben we wederom met het weer: strakblauwe lucht! Het is nog fris, maar we zijn er allemaal op gekleed. Kyle vertelt veel wetenswaardigheden over dit gebied, zowel over de natuur als over de bewoners en de staat Alaska.
Elandenjacht
Zo komen thema’s als elandenjacht ter sprake, want aan elanden (moose) is hier een overschot. Een wapenvergunning voor de elandenjacht haal je hier gewoon bij de supermarkt. Iedereen mag één eland per persoon per seizoen (van 1 september tot 1 maart) schieten en moet dat daarna netjes schriftelijk melden. Een eland levert ongeveer 200 kg vlees op. Omdat de elanden nu zo groot in getale zijn, wordt overwogen om de elandenjacht het hele jaar toe te staan. Omdat de jacht gisteren (1 september) is geopend en het hier vandaag de eerste zonnige dag in een paar weken tijd is, zien we veel elandenjagers vandaag, ze hebben achterop hun grote SUV’s een soort quad staan waarmee ze de bossen in gaan. Het is voor ons nauwelijks te bevatten, voor ons blijft een eland natuurlijk heel bijzonder om te zien. En dat gebeurt ook op weg naar Anchorage.
Getijdeverschillen
Rondom de baai van Anchorage vertelt Kyle over de grote getijdeverschillen van wel 13 meter tussen eb en vloed. Hierdoor kunnen cruiseschepen niet of nauwelijks aanleggen in Anchorage en wijken ze uit naar Seward of Whittier. In de baai zien we een paar walvissen en op de rotsen een paar berggeiten. Ook zien we tijdens onze stop nabij een riviertje veel zalmen, die teruggaan naar hun geboorteplaats om te sterven. Dit is de bekende zalmtrek. En dan zien we ook beer in de berm, hij is dood, aangereden. Aanrijdingen met beren zijn zeldzaam, in tegenstelling tot aanrijdingen met elanden.
Mount Denali
We lunchen in Anchorage in het hotel waar we woensdag onze laatste overnachting zullen hebben. Hoewel de naam van de stad een magische klank heeft, is het niet echt een bezienswaardige stad. Bij één van ‘s werelds zwaarste aardbevingen ooit, in 1964, hier in en rond Anchorage, is de stad volledig weggevaagd en in snel tempo opgebouwd in de bouwstijl van toen.
Na de lunch rijden we verder noordwaarts en na een tijdje ontwaren we Mount McKinley, ook wel Mount Denali genoemd, met zijn 6000 meter de hoogste berg van Amerika. Omdat het vandaag zo zonnig is, hebben we er goed zicht op. Ondertussen genieten we van schitterende panorama’s. We maken nog een korte stop op een uitkijkpunt. De zon is er volop bij, dus de vesten en jassen gaan uit.
Het landschap verandert tijdens de rit, de herfstkleuren worden beter zichtbaar naarmate we noordelijker komen. Vlak voor aankomst in Denali zien we twee grote elanden in de berm. Rond 18.00 uur zijn we in de McKinley Chalets, waar we in de verschillende houten chalets onze kamers hebben. Na wat gepuzzel vinden we ook nog een plekje om te dineren met onze groep en daarna gaan de meesten van ons naar de kamer, want het was een dag vol indrukken.
Tundra Wilderness Tour
Na het ontbijt verzamelen we voor onze excursie van vandaag, in Denali National Park. We maken vandaag gebruik van een omgebouwde schoolbus, het is even wennen met een chauffeur/gids met een accent uit de zuidelijke staten. Maar uiteindelijk moeten we het hebben van de mooie panorama’s en met opnieuw zonnig weer gaat dat zeker lukken. We rijden eerst door toendra landschap, komen daarna in naaldbossen en eindigen in berglandschap waar nauwelijks bebossing is. Het ene plaatje is nog mooier dan het andere. De riviertjes glinsteren in de zon. Al gauw ontdekken we een eland in het struikgewas. De chauffeur beschikt over een videocamera waarmee hij scherpe opnamen kan maken, die wij dan weer op onze videoschermpjes kunnen zien. Na een pauze met een schitterend uitzicht over de rivier zien we twee kariboe’s op een heuvel. Ook stopt de chauffeur voor één van de mooiste uitzichten op Mount McKinley, die vandaag volledig zichtbaar is. We hebben nog meer geluk, want zowel in de rivierbedding als op een beboste berg zien we een grizzlybeer! Vooral de laatste is een flink exemplaar en de chauffeur kan het via de camera in detail laten zien. Ook zien we tijdens één van de pauzes berggeiten. We mogen ons zeer gelukkig prijzen met zulk mooi weer. Zo kleurt de natuur op zijn mooist. En dan te bedenken dat het National park over 14 dagen alweer gesloten wordt voor alle motorvoertuigen vanwege de sneeuw die vanaf dat moment kan vallen en de weg onbegaanbaar kan maken. Het is een lange tocht maar de moeite waard. Na nog een kariboe gezien te hebben, gaan we terug naar ons chalet. Al dat moois valt haast niet in een foto te vatten, hoor ik steeds van onze gasten.
Denali National Park
Vandaag hebben we een vrije dag in Denali National Park. Voor sommigen gelegenheid het even rustig aan te doen, anderen willen graag wat wandelen. Dit kan natuurlijk op eigen gelegenheid vanaf het Visitor Center maar ik heb de groep aangeboden met hen de Horseshoe Lake Trail te wandelen, rondom het meer. We vertrekken in de ochtend en de buschauffeuse zet ons af bij het begin van de wandeling. Eerst dalen we helemaal af naar meer. Daarna volgen we het pad rondom het meer, er zijn steeds mooie doorkijkjes en het meer ligt er als een spiegel bij. Ook komen we bij de beverdam. De bevers hebben hier flink hun best gedaan. Naast de stevige dam is een beverburcht zichtbaar en er zijn diverse bomen geveld. Bevers zijn intelligente beesten, ze zorgen ervoor dat de bomen de beste zijde omvallen. Ook zien we verschillende eekhoorntjes. Het is een prachtig stukje natuur hier en er wordt veel gefotografeerd. Ondanks dat de groep niet helemaal compleet is (we zijn met 18 personen) maken we hier, dankzij een vriendelijke Amerikaanse voorbijgangster, een leuke groepsfoto. Na ruim anderhalf uur zijn we het meer rond en begint de klim weer naar boven, iedereen in eigen tempo. Daarna splitst de groep op, een deel wandelt verder naar het Visitor Center, een deel neemt de bus terug naar het chalet en er zijn ook nog gasten die een langere wandeling gaan maken. In het Visitor Center is een leuke tentoonstelling over Alaska, een maquette, waarbij we nog maar eens zien hoe groot dit gebied is en er worden interessante films vertoond. Ook kun je er koffie drinken, heel belangrijk voor ons Nederlanders. Een aantal gasten gaat terug naar het chalet, want zij hebben een flightseeing excursie geboekt in de middag, waarbij ze over de toendra en rondom Mount Denali vliegen. Spannend en leuk! Ze komen terug vol verhalen en een ervaring rijker.
Panoramische trein
Vanochtend verzamelen we bijtijds want om 08.45 uur vertrekken we richting het treinstation in Denali, waar de panoramische trein klaar staat voor de 8-uur durende treinrit naar Anchorage. We nemen allemaal bovenin de trein plaats, waar we panoramische vensters hebben. Het regent zachtjes… het lijkt een grijze dag te worden, maar niets is minder waar. Als we een klein uurtje onderweg zijn, komt de zon erbij en kort daarna hebben we een strakblauwe lucht. We hebben wederom een fantastisch zicht op Mount Denali (zelfs tot aan Anchorage aan toe), we blijven er foto’s van maken omdat het plaatje steeds weer iets mooier is dan het vorige. We reizen door het toendra landschap. Zo in de herfstkleuren krijg je er geen genoeg van. We zien riviertjes, naaldbossen en naarmate de rit vordert, komen we ook weer in de schitterend gekleurde loofbossen. Ongelooflijk dat alles hier al over anderhalve week gaat sluiten voor de winter. Behalve een havik, arend, zalm in de rivier en een eland zien we geen wildlife meer. Maar we zijn al mazzelaars met vrijwel steeds mooi weer en bijbehorende uitzichten gedurende de hele trip. We passeren de hoogste en langste spoorbrug van Amerika, de trein rijdt stapvoets op bezienswaardige plaatsen. Voor de lunch gaan we naar het restauratierijtuig beneden. Het eten smaakt heerlijk, vooral de rendier-chili vindt gretig aftrek. Dan blijkt de (bijna) dubbelganger van koning Willem Alexander in het restauratierijtuig te zitten, hetgeen tot hilarische toestanden leidt. Alleen Maxima ziet er heel anders uit…
Tegen 18.00 uur arriveren we in Anchorage. Een bus brengt ons naar ons hotel. De laatste avond is aangebroken en we gaan gezamenlijk eten bij Orso, een gezellig restaurant vlakbij het hotel. We zijn het er over eens dat we een heerlijke reis hebben gehad en veel moois hebben gezien. En veel geluk met het weer hebben gehad!Morgen gaan we vroeg op om via Seattle terug te vliegen naar Amsterdam.
Ik sluit af met een uitspraak die aan boord van de Noordam werd gebruikt:
To travel is to live! (Hans Christian Andersen)
